In het kader van de erkenning van de Traditionele Geneeskunde wordt i.v.m. het onderling eenduidig kunnen wisselen van gedachten daaromtrent drie erkenningscategorieën onderscheiden:

• De culturele erkenning. Dat is de erkenning van de traditionele geneeskunde van en binnen een bevolkingsgroep is een fundamenteel universeel mensenrecht waarover de Staat niets te zeggen heeft (cultureel erfgoed).
• De transculturele erkenning. Dat is de erkenning van de traditionele geneeskunde tussen bevolkingsgroepen onderling is ook een fundamenteel universeel mensenrecht waarover de Staat ook niets te zeggen heeft (transcultureel erfgoed).
• De economische erkenning. Op het moment dat er een transactie plaatsvindt i.v.m. het vergoeden van verleende diensten en/of aangeschafte natuurlijke farmaceutische producten komen er andere wettelijke voorschriften die ook direct van kracht zijn aan de orde. Wettelijke voorschriften die stuk voor stuk neerkomen op de aansprakelijkheid en rechtszekerheid van de bij de transactie betrokken partijen. Dit is belangrijk i.v.m. het bijvoorbeeld door de verzekeringsmaatschappijen kunnen dekken van die medische kosten.

Het bewerkstelligen van het economisch erkennen van de traditionele geneeskunde en al datgeen daarmee verband houdt en waar het thans in het kader van de ontwikkeling van de TMS-Industrie in essentie om gaat, is WEL de verantwoordelijkheid van de Staat. Wettelijke erkenning door de Staat maakt het o.a. mogelijk dat traditionele geneesmiddelen en -behandelwijzen, indien voldaan wordt aan de voorwaarden daartoe, legaal verhandeld kunnen worden en dat die kosten door o.a. de verzekeringsmaatschappijen, precies zoals dat het geval is bij de niet traditionele medische systemen, gedekt worden.

De door de Stuurgroep aan de minister van Volksgezondheid in oktober 2020 samen met het rapport 2017-2020 overhandigde conceptwet ‘Traditionele en Integratieve Geneeskunde’ voorziet primair in het traject naar de economische erkenning van de natuurgeneeskundigen, de natuurgeneeskunde praktijken, en de fysiek tastbare natuurgeneesmiddelen. De conceptwet ‘Traditionele en Integratieve Geneeskunde’ omvat de economische bescherming van alle belanghebbenden in de natuurgeneeskunde sector waaronder de personen onder behandeling, de natuurgeneeskundigen, de verzekeringsmaatschappijen en eenieder die op het economisch vlak deelneemt in de sector hetzij: het verzamelen van medicinale planten en plantdelen, de productie van medicinale planten en plantdelen, de verwerking, de verpakking, de distributie, opslag, handel en het gebruik van vervaardigde fysiek tastbare natuurgeneesmiddelen.

De conceptwet ‘Traditionele en Integratieve Geneeskunde’ schept de noodzakelijke organisatorische en beheerkundige voorzieningen die elke rechtspersoon die economisch deelneemt in de natuurgeneeskunde sector de rechtszekerheid biedt dat hun economische en gezondheidsbelangen veiliggesteld zijn zolang aan alle andere daaraan gerelateerde wettelijke voorschriften voldaan wordt. De betreffende conceptwet ‘Traditionele en Integratieve Geneeskunde’ is, zoals dat het geval is voor alle wetten die de samenleving direct en/of indirect regarderen, publiek eigendom. Reden waarom, mede uit respect voor de gehele samenleving, deze conceptwet zonder uitdrukkelijke toestemming van wie dan ook vrijelijk met eenieder gedeeld mag worden.